Tί σημαίνουν οι λέξεις «Ιταμός» , «Ζείδωρος »,«ραστώνη »

«Ιταμός» λέγεται ο «προκλητικός», ο «αυθάδης», ο «αναιδής». Κυριολεκτικά η αρχαία λέξη «ἰταμός» σημαίνει «ορμητικός», γιατί προέρχεται από θέμα του ρήματος «εἶμι» (=έρχομαι - πηγαίνω). Ο «ορμητικός», όμως, άνθρωπος, ειδικά όταν είναι νέος, γίνεται ενίοτε και θρασύς, αυθάδης. Γι' αυτό και η λέξη σήμερα χαρακτηρίζει, κυρίως, όποιον είναι προπετής. 

«Ζείδωρος»: Είναι αυτός που δίνει ζωή , ο ζωογόνος. Κυριολεκτικά, η λέξη αναφέρεται σε αυτόν που παράγει «ζειά», ένα είδος σταριού. Ωστόσο η λέξη συνδέθηκε παρετυμολογικά με τη «ζωή» (ζω) και κατέληξε να σημαίνει ζωογόνος! Παράδειγμα σε φράση: "Το «ζείδωρο» φως του Ηλίου".

Η «ραστώνη» είναι η «νωχέλεια», η «νωθρότητα», η «ραθυμία», η «τεμπελιά», η «έλλειψη ενεργητικότητας», η «βραδύτητα». Αρχικά, δήλωνε την «ευκολία», την «απαλλαγή από οτιδήποτε είναι δύσκολο» («ῥᾷστος» = υπερθετικός του επιθέτου «ῥᾴδιος» που σημαίνει «εύκολος»). Παράδειγμα: "Απολαμβάνω τη «ραστώνη» των Κυριακών!"

Αντίπαλον δέος

Συναίσθημα φόβου ή σεβασμού & αναγνώρισης τής δύναμης μιας υπέρτερης δύναμης. 

Ο φόβος ότι ο αντίπαλος είναι εξίσου ισχυρός, και επομένως αβέβαιη η έκβαση τού 

ανταγωνισμού.
Για καταστάσεις ισορροπίας στις σχέσεις εθνών, ομάδων, ατόμων, απότοκες αμοιβαίου 

φόβου.

Η φράση στον Θουκυδίδη 3,11 (ομιλία των Μυτιληναίων προς τους Λακεδαιμόνιους,

 στην Ολυμπία) Ο Θουκυδίδης λέει πως ο φόβος από τον ισόπαλο ανταγωνιστή έχει τη

 δύναμη να συγκρατήσει από την αυθαιρεσία και το πιο αυταρχικό κράτος, και να

 διατηρήσει ισότιμη σχέση ανάμεσα σε συμμάχους.

….. τὸ δὲ ἀντίπαλον δέος μόνον πιστὸν ἐς ξυμμαχίαν· ὁ γὰρ παραβαίνειν τι βουλόμενος

 τῷ μὴ προύχων ἂν ἐπελθεῖν ἀποτρέπεται.

(Το μόνο δε μέσο για να μείνουν πιστοί οι σύμμαχοι στις υποχρεώσεις τους είναι ο 

φόβος του ενός για τη δύναμη του άλλου….κλπ….)

 Δικτυογραφία: Το έτυμον

Διπλασιασμός του ρ

Το γράμμα ρ διπλασιάζεται σε κάποιες περιπτώσεις, ανάλογα με τι γράμματα ακολουθούν. Παρακάτω θα δούμε τις περιπτώσεις που διπλασιάζεται και τις περιπτώσεις που παραμένει ένα.

1. Το -ρ διπλασιάζεται σε -ρρ-:

• Στις λέξεις που προέρχονται από τα αρχαία ελληνικά και σε γηγενείς λέξεις της λόγιας δημοτικής όταν η τελευταία συλλαβή του πρώτου συνθετικού είναι βραχύχρονη (και στην υποπερίπτωση που προηγείται στερητικό α-).
• Όταν το πρώτο συνθετικό είναι μια από τις προθέσεις εν ή συν.
• Στις λέξεις που κληρονομήθηκαν με δύο -ρρ- από τα αρχαία.

2. Το -ρ δεν διπλασιάζεται και γράφονται με ένα -ρ-:

• Στις αρχαίες και λόγιες λέξεις όταν η τελευταία συλλαβή του πρώτου συνθετικού είναι μακρόχρονη.
• Στις λέξεις της δημοτικής που ενώ η τελευταία συλλαβή του πρώτου συνθετικού είναι βραχύχρονη, δεν θεωρούνται λόγιες.
• Στις λέξεις που αν και η τελευταία συλλαβή του πρώτου συνθετικού είναι βραχύχρονη, και μπορούν να θεωρηθούν λόγιες, δεν είναι γηγενείς (δηλαδή δεν αποτελούν σύνθεση αμιγώς ελληνικών λέξεων).
• Τα ρήματα που αρχίζουν από -ρ δεν το διπλασιάζουν στους χρόνους που παίρνουν αύξηση.
• Λέξεις με διπλό -ρρ-:
• άρρωστος, άρρητος, αμφίρροπος, αντίρρηση, άρρηκτος, διαρρήκτης, απόρριψη, καταρρίπτω, απορρίπτω, απόρροια, ομόρρυθμος, ταχύρρυθμος, απορρυπαντικό, διαρροή, διέρρευσε, επιρροή.
• έρρινος, συρρίκνωση, συρραφή, σύρριζα.
• θάρρος
2. Λέξεις με ένα -ρ-:
• εύρωστος, εύρυθμος, εσώρουχο
• ασπρόρουχα, εμποροράφτης, ξεριζώνω, αναρωτιέμαι
• ελληνορωμαϊκός, ελληνορωσικός.
• έριχνα, έραβα, έρεψα