Γράφουμε σωστά τις ημερομηνίες και τους ωροδείκτες

Μαθαίνω να γράφω σωστά

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ

1. Ο πλήρης ημερολογιακός δείκτης (ημερομηνία, μήνας, έτος) γράφεται με απόλυτο αριθμητικό για την ημέρα, άναρθρη γενική για τον μήνα (στη λόγια μορφή του), απόλυτο αριθμητικό για το έτος. Γράφουμε:
1η Ιανουαρίου 1991.

2. Τα ονόματα των μηνών εκφέρονται κατά κανόνα στη λογιότερη μορφή τους. Λέμε και γράφουμε:

Ιανουάριος, Φεβρουάριος, Ιούνιος, Ιούλιος, Σεπτέμβριος 
- όχι: Σεπτέμβρης, Οκτώβριος - όχι: Οκτώβρης κτλ.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Στην περίπτωση που λόγοι ύφους επιβάλλουν την πρόκριση της δημοτικής μορφής των μηνών, η γενική είναι πάντοτε έναρθρη. Γράφουμε:

5 του Γενάρη (όχι: 5 Γενάρη), 2 του Ιούνη (όχι: 2 Ιούνη).

3. Σε περίπτωση που ο ημερολογιακός δείκτης επιβάλλει να διαβαστεί η ημέρα ως τακτικό και όχι ως απόλυτο αριθμητικό, προσγράφεται στον αριθμό το γράμμα -η- ή -α-αναλόγως. Γράφουμε:

η 25η Μαρτίου, η 28η Οκτωβρίου, η 2α Σεπτεμβρίου.

4. Όταν ο πλήρης ημερολογιακός δείκτης φιλοξενείται στο εσωτερικό μιας πρότασης σε πλάγια πτώση (γενική ή αιτιατική), το έτος γράφεται με αριθμητικό, συνοδεύεται όμως και από το αντίστοιχο άρθρο. Γράφουμε:

τα οικονομικά μέτρα θα ισχύσουν από πρώτης Ιανουαρίου του 1991 - όχι: από πρώτης Ιανουαρίου 1991.

ΩΡΟΔΕΙΚΤΕΣ

Γράφουμε και λέμε:

στη μία ή στη μιάμιση - και όχι: στις μία ή στις μιάμιση.
π.χ. θα σε συναντήσω στη μία η ώρα. 
τον βρήκα να με περιμένει στη μιάμιση.
Οι συντομογραφίες π.μ. και μ.μ. διαβάζονται προ μεσημβρίας και μετά μεσημβρία(ν).

«Eκφοβισμός και βία στο σχολείο»

Αναγνωρίζω, αρνούμαι, αντιδρώ, στη βία στο σχολείο.
Ο εκφοβισμός έχει πολλές μορφές:

Το κοινωνικό φαινόμενο της σχολικής βίας και κατ’επέκταση της νεανικής αντικοινωνικής συμπεριφοράς έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις στη διεθνή πραγματικότητα. Σύμφωνα με στατιστικές έρευνες της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης το 15-30% των μαθητών εμπλέκονται σε φαινόμενα εκφοβισμού ως θύματα ή θύτες.Μάλιστα, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα,  τα ποσοστά εκφοβισμού και θυματοποίησης μεταξύ των Ελλήνων μαθητών του δημοτικού και του γυμνασίου είναι παρόμοια με αυτά των χωρών της βόρειας και δυτικής Ευρώπης, όπως η Ιρλανδία και η Νορβηγία.

Σύμφωνα με τον Olweus  θα μπορούσαμε απλά να ισχυριστούμε ότι σχολική βία και σχολικός εκφοβισμός παρατηρείται όταν ένα παιδί «εκτίθεται, κατ’ επανάληψη και σε διάρκεια χρόνου, σε αρνητικές πράξεις από ένα ή περισσότερα άτομα.»

Η βία στο σχολείο μας απασχολεί συνήθως όταν  ασκείται κυρίως σωματικά.  Ομως, σε πολύ μεγάλο βαθμό υπάρχει  η λεκτική επιθετικότητα που περιλαμβάνει βρισιές, κοροϊδία,  χειρονομίες  και  γενικά κάθε είδους ταπείνωση.  Και η κρυμμένη επιθετικότητα ή εχθρότητα  σε ενέργειες που δε φέρουν σημάδι βιαιότητας;; (Ισως το πιο σύνηθες φαινόμενο) Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο αποκλεισμός ενός παιδιού από ομάδες συνομηλίκων  και η συνήθεια  να του κρύβουν τα πράγματα του ή  να του πετάνε. Νεόφερτος και ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός που περιλαμβάνει τη χρήση  e-mail, chat rooms και κινητών με κλήσεις  απειλητικού περιεχομένου, καθώς και τη χρήση κάμερας.

Φαινόμενα που συνεχώς αυξάνονται. Οι αιτίες πολλαπλές. Η χώρα μας πλέον ζει έντονα την εποχή της παγκοσμιοποίησης και το μονοπολιτισμικό εκπαιδευτικό σύστημα που άλλοτε υπήρχε, αντικαταστάθηκε πλέον από ένα πολυπολιτισμικό και έντονα ποικιλόμορφο σύστημα στο οποίο η χώρα μας φαίνεται να μην έχει καταφέρει να προσαρμοστεί ακόμη. Οι οικονομικές ανισότητες, οι καινούριες μορφές ψυχαγωγίας των παιδιών, ο έκδηλος ρατσισμός, η έλλειψη του απαραίτητου χρόνου των γονέων και τα λάθος πρότυπα είναι κάποιες από τις αιτίες που ευνοούν παραβατικές συμπεριφορές των παιδιών και δημιουργούν αυτό το πολυδιάστατο πρόβλημα που μέχρι πρότινος ήταν  άγνωστο στην Ελλάδα.Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Σχολικού Εκφοβισμού (6 Μαρτίου), συγκεντρώσαμε και παρουσιάζουμε πέντε χαρακτηριστικές και ιδιαίτερα αξιόλογες ταινίες, οι οποίες κυκλοφορήσαν στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες κατά την τελευταία πενταετία.