''Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις'' Ετυμολογία

 Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις, λέει ο Αντισθένης. Προϋπόθεση για τη σωστή γραφή, αποτελεί η ετυμολογική γνώση της λέξης. Να γνωρίζουμε τα μέρη που την συνθέτουν και που της δίνουν τη σημασία που έχει.
Ετυμολογία : η προέλευση, ενδεχομένως ο τρόπος σχηματισμού (ρίζα, πρόθημα, επίθημα, συνθετικό κτλ.) και η εξέλιξη μιας λέξης.
 «Ο λόγος αν δεν δηλώνει καθαρά αυτό που εννοεί, δεν εκπληρώνει το ρόλο του. Ελληνίζειν είναι το ορθώς ονομάζειν», λέει ο Αριστοτέλης. «Όποιος επίσταται τα ονόματα, επίσταται και τα πράγματα», αναφέρει ο Πλάτων στον Κρατύλο. Το ον και το όνομα είναι αλληλένδετα. Οι λέξεις κουβαλάνε ιστορία. «Κι αν ξεχνούν οι άνθρωποι, πάντα θυμούνται εκείνες», θα μας πει για τις λέξεις ο Παλαμάς.   

Απαρέμφατα και μετοχές μέσης φωνής βαρύτονων ρημάτων

Απαρέμφατα και μετοχές μέσης φωνής βαρύτονων ρημάτων

Καταλήξεις απαρεμφάτων βαρύτονων ρημάτων στη μέση φωνή

	ενεστώτας	μέλλοντας	αόριστος	παρακείμενος
φωνηεντόληκτα	-εσθαι βουλεύεσθαι	-σεσθαι βουλεύσεσθαι	-σασθαι βουλεύσασθαι	-σθαι βε-βουλεῦ-σθαι
ουρανικόληκτα	-εσθαι πράττεσθαι	-ξεσθαι πράξεσθαι	-ξασθαι πράξασθαι	-χθαι πεπρᾶχθαι
χειλικόληκτα	-εσθαι γράφεσθαι	-ψεσθαι γράψεσθαι	-ψασθαι γράψασθαι	-φθαι γεγράφθαι
οδοντικόληκτα	-εσθαι πείθεσθαι	-σεσθαι πείσεσθαι	-σασθαι πείσασθαι	-σθαι πεπεῖσθαι

Παρατηρήσεις

1. Όπως και στην ενεργητική φωνή, το απαρέμφατο του αορίστου δεν έχει αύξηση.
2. Το απαρέμφατο του παρακειμένου διατηρεί τον αναδιπλασιασμό (π.χ. βεβουλεῦσθαι, ἠθελῆσθαι).
3. Το -αι στην κατάληξη των απαρεμφάτων είναι βραχύ.
4. Το απαρέμφατο του παρακειμένου της μέσης φωνής τονίζεται πάντοτε στην παραλήγουσα.

Καταλήξεις μετοχών βαρύτονων ρημάτων στη μέση φωνή

	ενεστώτας	μέλλοντας	αόριστος	παρακείμενος
φωνηεντόληκτα	-όμενος, -η, -ον ὁ βουλευόμενος ἡ βουλευομένη τὸ βουλευόμενον	-σόμενος, -η, -ον ὁ βουλευσόμενος ἡ βουλευσομένη τὸ βουλευσόμενον	-σάμενος, -η, -ον ὁ βουλευσάμενος ἡ βουλευσαμένη τὸ βουλευσάμενον	-μένος, -η, -ον ὁ βεβουλευμένος ἡ βεβουλευμένη τὸ βεβουλευμένον
ουρανικόληκτα	-όμενος, -η, -ον ὁ πραττόμενος ἡ πραττομένη τὸ πραττόμενον	-ξόμενος, -η, -ον ὁ πραξόμενος ἡ πραξομένη τὸ πραξόμενον	-ξάμενος, -η, -ον ὁ πραξάμενος ἡ πραξαμένη τὸ πραξάμενον	-γμένος, -η, -ον ὁ πεπραγμένος ἡ πεπραγμένη τὸ πεπραγμένον
χειλικόληκτα	-όμενος, -η, -ον ὁ γραφόμενος ἡ γραφομένη τὸ γραφόμενον	-ψόμενος, -η, -ον ὁ γραψόμενος ἡ γραψομένη τὸ γραψόμενον	-ψάμενος, -η, -ον ὁ γραψάμενος ἡ γραψαμένη τὸ γραψάμενον	-μμένος, -η, -ον ὁ γεγραμμένος ἡ γεγραμμένη τὸ γεγραμμένον
οδοντικόληκτα	-όμενος, -η, -ον ὁ ὀνομαζόμενος ἡ ὀνομαζομένη τὸ ὀνομαζόμενον	-σόμενος, -η, -ον ὁ ὀνομασόμενος ἡ ὀνομασομένη τὸ ὀνομασόμενον	-σάμενος, -η, -ον ὁ ὀνομασάμενος ἡ ὀνομασαμένη τὸ ὀνομασάμενον	-σμένος, -η, -ον ὁ ὠνομασμένος ἡ ὠνομασμένη τὸ ὠνομασμένον

Παρατηρήσεις

1. Η μετοχή του αορίστου δεν έχει αύξηση.
2. Η μετοχή του παρακειμένου διατηρεί τον αναδιπλασιασμό, π.χ. βεβουλευμένος, -η, -ονκαι ἠθελημένος, -η, -ον.
3. Το αρσενικό και το ουδέτερο γένος των μετοχών όλων των χρόνων στη μέση φωνή κλίνονται σύμφωνα με τα αντίστοιχα αρσενικά και ουδέτερα της β΄ κλίσης, ενώ το θηλυκό σύμφωνα με τα αντίστοιχα θηλυκά της α΄ κλίσης.

   Οριστική παρακειμένου και υπερσυντελίκου μέσης φωνής βαρύτονων ρημάτων

   οριστική παρακειμένου	οριστική υπερσυντελίκου
   βε-βούλευ-μαι βε-βούλευ-σαι βε-βούλευ-ται βε-βουλεύ-μεθα βε-βούλευ-σθε βε-βούλευ-νται	ἐ-βε-βουλεύ-μην ἐ-βε-βούλευ-σο ἐ-βε-βούλευ-το ἐ-βε-βουλεύ-μεθα ἐ-βε-βούλευ-σθε ἐ-βε-βούλευ-ντο

   2. Οριστική παρακειμένου και υπερσυντελίκου μ.φ. αφωνόληκτων βαρύτονων ρημάτων

   Όπως συμβαίνει και στον μέλλοντα και τον αόριστο, τα αφωνόληκτα ρήματα ακολουθούν γενικά την κλίση των φωνηεντόληκτων, όμως ο χαρακτήρας τους επηρεάζεται από την κατάληξη. Έτσι, η κλίση της οριστικής των συντελικών χρόνων διαμορφώνεται ως εξής:

   ουρανικόληκτα		χειλικόληκτα		οδοντικόληκτα
   ρ. τάττομαι		ρ. γράφομαι		ρ. κομίζομαι
   παρακείμενος	υπερσυντέλικος	παρακείμενος	υπερσυντέλικος	παρακείμενος	υπερσυντέλικος
   τέταγμαι τέταξαι τέτακται τετάγμεθα τέταχθε τεταγμένοι,    -αι, -α εἰσίν	ἐτετάγμην ἐτέταξο ἐτέτακτο ἐτετάγμεθα ἐτέταχθε τεταγμένοι,    -αι, -α ἦσαν	γέγραμμαι γέγραψαι γέγραπται γεγράμμεθα γέγραφθε γεγραμμένοι,    -αι, -α εἰσίν	ἐγεγράμμην ἐγέγραψο ἐγέγραπτο ἐγεγράμμεθα ἐγέγραφθε γεγραμμένοι,    -αι, -α ἦσαν	κεκόμισμαι κεκόμισαι κεκόμισται κεκομίσμεθα κεκόμισθε κεκομισμένοι,    -αι, -α εἰσίν	ἐκεκομίσμην ἐκεκόμισο ἐκεκόμιστο ἐκεκομίσμεθα ἐκεκόμισθε κεκομισμένοι,    -αι, -α ἦσαν

    Παρατήρηση
   Το γ΄ πληθυντικό πρόσωπο οριστικής παρακειμένου και υπερσυντελίκου μέσης φωνής σχηματίζεται περιφραστικά από τη μετοχή του παρακειμένου μ.φ. και το ρ. εἰμὶστον ενεστώτα και τον παρατατικό αντίστοιχα.

Τα στάδια της δημιουργικής γραφής και οι απαιτούμενες δεξιότητες για την κατάκτησή της

Ο γραπτός λόγος είναι μία πολύπλοκη διαδικασία που δεν κατακτάται αυτόματα ως μια επέκταση του προφορικού λόγου, αλλά προϋποθέτει διαφορετικές ικανότητες επεξεργασίας και απαιτεί ειδική διδασκαλία παράλληλα με την ανάγνωση. Οι περισσότεροι μαθητές με Μαθησιακές Δυσκολίες αντιμετωπίζουν προβλήματα στην γραπτή έκφραση.

Η διδασκαλία της γραφής ενός κειμένου ακολουθεί μία διαδικασία που πραγματοποιείται μέσα από τρία στάδια: α) της προ-γραφής, όπου πραγματοποιείται ο βασικός σχεδιασμός β) της γραφής, όπου ο συγγραφέας μεταφέρει όλες τις σκέψεις και τις ιδέες του στο γραπτό λόγο και γ) της μετά-γραφής, που περιλαμβάνει τον έλεγχο και την επανεξέταση του κειμένου. Σε κάθε στάδιο απαιτείται η κατάκτηση διαφορετικών δεξιοτήτων.

Τα στάδια της δημιουργικής γραφής  και οι απαιτούμενες δεξιότητες για την κατάκτησή της:

Επίπεδο	Στόχος	Δεξιότητες
Προ-γραφή	Σχεδιασμός και οργάνωση σκέψεων	Κατανοεί αυτά που λέγονται. Εκφράζει τις σκέψεις του. Έχει αρκετές σχετικές εμπειρίες Κάνει συσχετίσεις με άλλα γεγονότα και τις εμπειρίες του. Ανακαλύπτει ιδέες και θέματα. Εξηγεί ένα θέμα σε κάποιον/α Ομαδοποιεί τις ιδέες και αποφεύγει άσχετες ιδέες. Επικρατεί χρονική αλληλουχία και ακολουθία σε αυτά που εκφράζει. Συμπεραίνει. Κάνει περιλήψεις Επιθυμεί να επικοινωνήσει με το γραπτό λόγο. Γραφή Επιλογή σημασιολογικών, συντακτικών και μορφολογικών συστατικών Εμπλουτισμός με γραφοσυμβολικά συστατικά Επιλέγει το κατάλληλο λεξιλόγιο και τοποθετεί τις λέξεις σε προτάσεις. Χρησιμοποιεί προτάσεις με νόημα, σωστές γραμματικές και συντακτικές σχέσεις. Χρησιμοποιεί ποικίλες προτάσεις. Έχει υψηλό επίπεδο φωνολογικής ενημερότητας. Ανακαλεί σχήματα και μορφές γραμμάτων. Βάζει σημεία στίξης και χρησιμοποιεί κεφαλαία. Μετά-γραφή Έλεγχος περιεχομένου Έλεγχος δομής Έλεγχος γραφοσυμβολικών συστατικών Εντοπίζει ασάφειες Συμπληρώνει λεπτομέρειες Αναγνωρίζει τη βασική και τις δευτερεύουσες ιδέες Διαγράφει άσχετο υλικό Εμπλουτίζει το λεξιλόγιο Επανεξετάζει τις λανθασμένες προτάσεις Συνδέει λέξεις και προτάσεις Τοποθετεί τα σημεία στίξης και τα κεφαλαία γράμματα Ελέγχει την ορθογραφία Βελτιώνει τη γενική εμφάνιση Παντελιάδου, Σ. (2000).   Μαθησιακές Δυσκολίες και Εκπαιδευτική Πράξη. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

1 Ποια είναι τα είδη του αρχαίου ποιητικού λόγου:

Το έπος, η λυρική ποίηση και το δράμα (προορίζεται για παράσταση, ζωντανεύει δηλ. ένα γεγονός που εξελίσσεται μπροστά στους θεατές.(δράμα <δράω –δρω = πράττω))

2.Με ποιου θεού τη θρησκευτική λατρεία συνδέεται η δραματική ποίηση:

Το δράμα προήλθε από τις θρησκευτικές τελετές, τα δρώμενα (= ιερές συμβολικές πράξεις ) προς τιμήν του θεού Διόνυσου.

3.Τι ήταν ο διθύραμβος:                                                                                                       

¨Ήταν θρησκευτικό και λατρευτικό άσμα (τραγούδι) που τραγουδούσε ο ιερός θίασος των πιστών του Διονύσου (χορός 50 χορευτών, μεταμφιεσμένων ίσως σε τράγους) με συνοδεία αυλού, χορεύοντας γύρω από το βωμό του. Ο πρώτος των χορευτών, ο εξάρχων,  που έκανε την αρχή στο τραγούδι ίσως απέδιδε  και κάποια αφήγηση σχετική με τη ζωή του θεού.

4. Ποια είναι τα είδη της δραματικής ποίησης:

Η τραγωδία, η κωμωδία και το σατυρικό δράμα.

5. Ποια ήταν η προσφορά του Αρίωνα και του Θέσπη στην εξέλιξη του δράματος:

Ο Αρίων ήταν ο πρώτος που συνέθεσε διθύραμβο και παρουσίασε τους χορευτές μεταμφιεσμένους σε Σατύρους, δηλαδή με χαρακτηριστικά τράγων. Οι τραγόμορφοι αυτοί τραγουδιστές ονομάζονταν τραγωδοί(< τράγων ωδή)

Ο Θέσπης ήταν ο πρώτος που στη θέση του εξάρχοντα έβαλε άλλο πρόσωπο, εκτός Χορού, τον υποκριτή (υποκρίνομαι = αποκρίνομαι) ηθοποιό, ο οποίος έκανε διάλογο με το Χορό. Αποτέλεσμα αυτής της καινοτομίας ήταν η γέννηση της τραγωδίας. 

6. Από πού πήρε το όνομα της η τραγωδία  και ποια περίοδο κυρίως αναπτύχθηκε:

Τραγωδία = τραγούδι μεταμφιεσμένων σε τράγους.

Αναπτύχθηκε κυρίως τη διάρκεια του χρυσού αιώνα (5^ος αι. π. Χ.) στην Αθήνα.

7. Από πού αντλούν τα θέματα οι συγγραφείς των τραγωδιών:

Από τους μύθους εκτός από τους Πέρσες του Αισχύλου και τις Βάκχες του Ευριπίδη, τους οποίους όμως συνέδεαν με τη σύγχρονη επικαιρότητα.

8.Πότε και πού γινόταν παραστάσεις τραγωδιών στην αρχαία Αθήνα:

Η παράσταση των τραγωδιών στο θέατρο γινόταν στις γιορτές του Διονύσου.

Στα μεγάλα ή εν άστει Διονύσια  και στα  Λήναια παρουσιάζονταν νέες τραγωδίες, στα μικρά ήκατ΄αγρούς Διονύσια γίνονταν μόνο επαναλήψεις έργων ενώ στα Ανθεστήρια αρχικά δε διδάσκονταν δράματα αλλά αργότερα προστέθηκαν δραματικοί αγώνες.

9. Τι ήταν το Ωδείο:

Στεγασμένο θέατρο.

10. Τι ήταν ο προάγων:

Μια εκδήλωση που προηγούνταν των δραματικών αγώνων κατά την οποία οι χορηγοί, οι δραματικοί ποιητές , οι ηθοποιοί και οι χοροί εμφανίζονταν στο Ωδείο και ανακοίνωναν τους τίτλους και τις υποθέσεις των έργων τους.

11. Ποιοι ήταν οι συντελεστές των δραματικών αγώνων:

                                Α.  Πριν και μετά την παράσταση

Α) Ο επώνυμος άρχων: Επέλεγε 3 ποιητές απ΄αυτούς που είχαν υποβάλει αίτηση ( κάθε ποιητής

     διαγωνίζονταν με μία τετραλογία δηλ. 3 τραγωδίες και ένα σατυρικό δράμα. Στη συνέχεια έδιδε

     χορό σε κάθε ποιητή και του υποδείκνυε το χορηγό.

Β) Ο χορηγός: Χορηγοί ήταν πλούσιοι Αθηναίοι που αναλάμβαναν τα έξοδα της παράστασης

Γ) Οι κριτές:  Ήταν 10 και ορίζονταν με κλήρωση (1 από κάθε φυλή)

     

                             Β. Οι συντελεστές της παράστασης

Α) Οι υποκριτές (ηθοποιοί):  ¨Ήταν άντρες. Στην τραγωδία υπήρχε αρχικά μόνο 1 υποκριτής. Ο Αισχύλος πρόσθεσε τον δεύτερο και ο Σοφοκλής τον τρίτο.

Β) Οι χορευτές: Ήταν και αυτοί άντρες. Για παράσταση τραγωδίας απαιτούνταν αρχικά 12 και αργότερα 15. Ο χορός έμπαινε στην ορχήστρα από τη δεξιά πάροδο με σχηματισμό 3 Χ 5 ή 5 Χ 3

Γ) Ο αυλητής: Συνόδευε με τον αυλό την εκτέλεση των λυρικών μερών του δράματος.

12. Ποια ήταν τα βραβεία για τους νικητές ποιητές αλλά και τους χορηγούς τους:

Η Εκκλησία του Δήμου σε πανηγυρική τελετή έδινε στέφανο από κισσό στους ποιητές και χάλκινους τρίποδες στους χορηγούς. Αναγράφονταν επίσης τα ονόματα των ποιητών, των χορηγών και των πρωταγωνιστών σε πλάκες που τις  κατέθεταν στο δημόσιο αρχείο (διδασκαλίαι).

13. Ποιοι παρακολουθούσαν τους δραματικούς αγώνες;

Αθηναίοι πολίτες, ξένοι, μέτοικοι, γυναίκες. Οι άποροι πολίτες ενισχύονταν από το κράτος με ένα χρηματικό ποσό (θεωρικά) για να μπορούν να παρακολουθούν δωρεάν τις δραματικές παραστάσεις.

14. Ποια είναι τα μέρη του αρχαίου θεάτρου;

§         Το κοίλον: Ήταν ο χώρος που κάθονταν οι θεατές ημικυκλικά απέναντι από τη σκηνή. Τα καθίσματα λεγόταν εδώλια . Το κοίλον χωριζόταν από 2 μεγάλους οριζόντιους διαδρόμους σε 3 ζώνες που ονομάζονταν διαζώματα. Τα καθίσματα (εδώλια), που ήταν κτισμένα αμφιθεατρικά, διέκοπταν κλίμακες (σκάλες )από τις οποίες οι θεατές ανέβαιναν στις υψηλότερες θέσεις. Τα σφηνοειδή τμήματα των εδωλίων ανάμεσα στις κλίμακες λεγόταν κερκίδες

§         Η ορχήστρα: Ήταν ο χώρος που βρισκόταν  ο χορός. Είχε κυκλικό ή ημικυκλικό σχήμα και στο κέντρο του υπήρχε ο βωμός του Διονύσου, η θυμέλη.

§         Η σκηνή:  Ήταν ξύλινο ορθογώνιο οικοδόμημα στη μια πλευρά της ορχήστρας και στη πλευρά προς τους θεατές εικόνιζε την πρόσοψη ενός ναού ή ανακτόρου.. Χρησιμοποιούνταν για τις μεταμφιέσεις των υποκριτών και ως αποθήκη του θεατρικού υλικού. Ο χώρος ανάμεσα στη σκηνή και την ορχήστρα ήταν υπερυψωμένος και ονομαζόταν λογείο. Εκεί δρούσαν οι ηθοποιοί. Πάνω στη σκηνή υπήρχε υπερυψωμένη εξέδρα, το θεολογείο και εκεί εμφανίζονταν οι θεοί.

       

15. Τι ήταν οι πάροδοι και ποιος ο λειτουργικός τους ρόλος;

Μεταξύ της σκηνής και της ορχήστρας υπήρχαν 2 διάδρομοι, οι πάροδοι, από τις οποίες  έμπαιναν ο Χορός και οι υποκριτές που δεν ήταν μέσα στη σκηνή. Από τη δεξιά ως προς τον θεατή πάροδο έμπαιναν αυτοί που έρχονταν από την πόλη ή το λιμάνι, ενώ από την αριστερή αυτοί που έρχονταν από τους αγρούς ή μια ξένη χώρα.

16. Ποια μηχανήματα  είχαν επινοήσει οι αρχαίοι για τις ανάγκες μιας παράστασης;

§         Το εκκύκλημα: Ήταν τροχοφόρο δάπεδο, πάνω στο οποίο παρουσίαζαν ομοιώματα νεκρών.

§         Ο γερανός ή αιώρημα: Είδος γερανού με τη βοήθεια του οποίου εμφανίζονταν οι θεοί.

§         Το βροντείο ή κεραυνοσκοπείο για τη μηχανική αναπαραγωγή της βροντής ή της αστραπής

§         Οι περίακτοι: ξύλινοι στύλοι για εναλλαγή του σκηνικού

17. Να  δώσετε τον ορισμό της τραγωδίας κατά τον Αριστοτέλη και να τον ερμηνεύσετε..

Ἐστὶν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας, μέγεθος ἐχούσης,ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδὼν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι’ἀπαγγελίας, δι’ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν

Δηλαδή: η τραγωδία είναι μίμηση (=παράσταση επί σκηνής) μιας σημαντικής και ολοκληρωμένης πράξης(τελείας) η οποία έχει κάποια ορισμένη διάρκεια (μέγεθος ἐχούσης)  με λόγο ποιητικό, τα μέρη της οποίας διαφέρουν στη φόρμα τους, παριστάνεται ενεργά και δεν απαγγέλλεται, προκαλώντας τη συμπάθεια (ἔλεος) και το φόβο του θεατή, τον λυτρώνει (κάθαρσιν) από παρόμοια με τους ήρωες ψυχικά συναισθήματα (παθήματα).

18. Ποια είναι τα κατά ποσόν μέρη της τραγωδίας;

Πρόλογος: το τμήμα πριν την είσοδο του Χορού στην ορχήστρα –εισάγει τους θεατές στην υπόθεση

                   του έργου –δεν υπήρχε στις παλαιότερες τραγωδίες

Πάροδος: τραγούδι που τραγουδά ο Χορός μπαίνοντας στη σκηνή 

    

Επεισόδια: τα τμήματα που παρεμβάλλονται ανάμεσα στα άσματα που ψάλλει ο Χορός (αντιστοιχούν στις Πράξεις του σύγχρονου θεάτρου)

Στάσιμα:    (= στάση) άσματα που ψάλλει ο Χορός μετά τα επεισόδια

Έξοδος           ακολουθεί μετά το τελευταίο άσμα του Χορού.

19. Ποια είναι τα κατά ποιόν μέρη της τραγωδίας:

Μύθος    (η υπόθεση του έργου)

Ήθος       (χαρακτήρες των ηρώων)

Διάνοια    (ιδέες και σκέψεις που εκφράζουν τα πρόσωπα της τραγωδίας και τα επιχειρήματα που

                          χρησιμοποιούν  για να στηρίζουν τις θέσεις τους)

Λέξη       (αφορά τους εκφραστικούς τρόπους και το ύφος)

Μέλος    (είναι η μελωδία, η μουσική επένδυση του έργου)

Όψη                (σκηνικά, κουστούμια)

20. Ποια είναι τα δύο βασικά μέρη της τραγωδίας και τι περιλαμβάνει το καθένα;

 Α) το επικό στοιχείο ( είναι τα διαλογικά μέρη δηλαδή ο πρόλογος, τα επεισόδια και η έξοδος)

 Β) το λυρικό στοιχείο ( η πάροδος, τα στάσιμα, οι κομμοί, οι μονωδίες και οι διωδίες)

21. Ποιοι ήταν οι 3 μεγάλοι τραγικοί ποιητές;

Ο Αισχύλος , ο Σοφοκλής  και ο Ευριπίδης.

22..Να αναφέρετε ονομαστικά τα σωζόμενα έργα του Ευριπίδη.  ( να τα γράψετε αφού

    συμβουλευτείτε το βιβλίο σας «Ιστορία της αρχαίας ελληνικής γραμματείας σελ.88-95)

23.Ποιες καινοτομίες εισήγαγε στο δράμα ο Ευριπίδης;

§         Αφηγηματικός πρόλογος ( αναφέρεται σε γεγονότα που προηγήθηκαν ).

§         Χρησιμοποίησε  τον «από  μηχανής θεό» (δίνει λύση στα αδιέξοδα).

§         Μείωσε την έκταση των χορικών.

§         Αύξησε τις μονωδίες.

§         Χειρίστηκε τους μύθους με μεγάλη ελευθερία και έστελνε τα μηνύματα που ήθελε στους θεατές.

   

24.Γιατί ο Ευριπίδης ονομάστηκε  «από σκηνής φιλόσοφος» και ο «τραγικότερος των

ποιητών»;

·                            Οι ήρωες του εκφράζουν φιλοσοφικές ιδέες  διαφορετικές από τις καθιερωμένες,

               προβληματίζονται, ασκούν κριτική σε όλους τους θεσμούς της εποχής του.  (Γι’αυτό

                στα έργα του υπάρχουν πολλά γνωμικά)

·                            Παρουσιάζει τους ήρωες του όπως είναι στην πραγματικότητα με όλα τα πάθη και τις

                 αδυναμίες τους .

25.Πότε γράφτηκε η « Ελένη» και ποια κατάσταση επικρατούσε τότε στην Αθήνα;

      Γράφτηκε το 412 π. Χ. Βρισκόμαστε στο μέσον του Πελοποννησιακού πολέμου (431 –404)

      Ένα χρόνο πριν, δηλ. το 413 π.Χ. οι Αθηναίοι είχαν πάθει πανωλεθρία στη Σικελία, όπου είχαν        

      εκστρατεύσει. Άρα ο πόλεμος μόνο καταστροφές έχει φέρει στους Αθηναίους και γι’αυτό ο

      Ευριπίδης  στην «Ελένη καταδικάζει  τον πόλεμο, που μόνο συμφορές φέρνει».

      Επίσης στην Αθήνα έχουν συρρεύσει από παντού οι σοφιστές οι οποίοι με τη διδασκαλία τους           

     αμφισβητούν όλες τις παραδοσιακές αξίες της εποχής τους. Απ’αυτούς επηρεάζεται ο Ευριπίδης

     και αμφισβητεί πολλούς θεσμούς της εποχής του.  

ΠΡΟΣΘΕΤΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΣ

1. Ποια στοιχεία συνθέτει η δραματική ποίηση , γιατί ξεχωρίζει απ’ αυτά και τι μαρτυρεί το όνομά της;

Απάντηση: ΙΑΕΓ (Ιστορία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας) σελ 63 -πρώτη παράγραφος.
2. Που βρίσκονται οι απαρχές του δράματος (δραματικής ποίησης ) ;
Απάντηση: σελ . 64 ΙΑΕΓ , στο μέσον της σελίδας (Στις μεταμφιέσεις αυτές….του δράματος).
3. Τι γνωρίζετε για το διθύραμβο ; Απάντηση: ΙΑΕΓ , σελ. 64 .
4. Ποιες ήταν οι καινοτομίες του Αρίωνα σε σχέση με το διθύραμβο και γιατί ονομάστηκε «ευρετής του τραγικού τρόπου »;
Απάντηση: σελ. 65 ΙΑΕΓ .
5. Με ποιο τρόπο συνετέλεσε στη μετάβαση από το διθύραμβο στην τραγωδία ο Θέσπης; Απάντηση: σελ. 65 ΙΑΕΓ .
6. Ποια στοιχεία της αττικής γης οδήγησαν στη διαμόρφωση της δραματικής ποίησης ; Απάντηση: ΙΑΕΓ σελ.66, 1η παράγραφος ( Στην αττική γη είδους).
7. Πώς αποδεικνύεται η διατήρηση της δεδομένης τη θρησκευτικής προέλευσης του δράματος;
Απάντηση: ΙΑΕΓ σελ. 66 , τελευταία παράγραφος.
8. Τι γνωρίζετε για τις συνθήκες ανάπτυξης της τραγωδίας στην κλασσική Αθήνας ; Απάντηση: ΙΑΕΓ σελ. 67 , 1η παράγραφος .
9. Τα μέρη του αρχαίου θεάτρου . Απάντηση: ΙΑΕΓ σελ. 70 Το θέατρο .
10. Τα σκηνογραφικά και μηχανικά μέσα που χρησιμοποιούνταν στο αρχαίο θέατρο . Απάντηση: ΙΑΕΓ σελ. 70, ( Σκηνογραφικά του σκηνικού) .
11. Τι γνωρίζετε για το χορό στο αρχαίο δράμα ; Απάντηση: ΙΑΕΓ σελ.71.(Ο χορός αποτελεί του δραματικού)
12. Τι γνωρίζετε για τα πρόσωπα -ρόλους στο αρχαίο θέατρο ; Απάντηση: ΙΑΕΓ σελ.71 ( Πριν από το Σοφοκλή….παραστάσεων).13. Γιατί θεωρείται πως η λειτουργία της τραγωδίας ήταν ανθρωπογνωστική και ο ρόλος της παιδευτικός;
Απάντηση: ΙΑΕΓ σελ.72 ,( Η λειτουργία ανθρώπινη κατάσταση )
14. Τα κατά ποσόν ή/ και τα κατά ποιόν μέρη της τραγωδίας . Απάντηση: ΙΑΕΓ σελ. 73 -74 .
15. Ποια στοιχεία έπρεπε να διαθέτει η πλοκή του μύθου σε μια τραγωδία ; Απάντηση: ΙΑΕΓ σελ. 74 .
16. Να αναφέρετε ( ονομαστικά μόνο )τέσσερις (4) τραγωδίες του Ευριπίδη . Απάντηση: ΙΑΕΓ σελ. 89-95 .
17. Με ποιες ανανεωτικές παρεμβάσεις «σφράγισε»ο Ευριπίδης τις τραγωδίες του ; Απάντηση: ΙΑΕΓ σελ. 96 ,( Βαθύς ερευνητής ….και συζητήσεις ).
18. Μέσα σε ποιο ιστορικό πλαίσιο παίχτηκε η « Ελένη»του Ευριπίδη ; Απάντηση: Δραματική ποίηση ,σελ . 5 ,(Το ιστορικό πλαίσιο).
19. Από ποιο πνευματικό κίνημα της εποχής του επηρεάστηκε ο Ευριπίδης, ποια χαρακτηριστικά είχε και πώς το αντιμετώπισαν οι άνθρωποι εκείνης της εποχής ; Απάντηση: Δραματική ποίηση ,σελ. 5 (Το πνευματικό πλαίσιο).
20. Ήταν τελικά η « Ελένη»του Ευριπίδη τραγωδία /τραγικωμωδία /ρομαντικό δράμα ; Απάντηση: Δραματική ποίηση ,σελ.7 ( Ελένη :Τραγωδία; ).

ΔΙΚΤΥΟΓΡΑΦΙΑ:http://stella-stellae-stella.blogspot.com/2012/09/blog-post_21.htmlhttp://blogs.sch.gr/kkaravousa/